این طرح برای فعالیت در حوزه بازیافت فلزات گرانبها از بردهای الکترونیکی و کاتالیست‌های خودرو و پتروشیمی می‌باشد. به طور کلی این کار شامل تأمین ضایعات پرعیار و با قیمت مناسب، فرآوری (تغلیظ)، استحصال فلزات گرانبها و فروش آن‌ها می‌باشد.

سرانه تولید زباله‌های الکترونیکی در سال ۲۰۱۴ حدود ۸/۵ کیلوگرم بود. این گزارش نشان می‌دهد سهم کشورهای با درآمد بالا از تولید زباله‌های الکترونیکی حدود چهار درصد معادل ۷/۱ میلیون تن است که معمولا سوزانده یا دفن می‌شوند. در مجموع تنها ۲۰ درصد زباله‌های الکترونیکی تولید شده، بازیافت شده و حدود ۳۵.۸ میلیون تن آن به همان شکل رها می‌شوند. از این میزان، ۳۴.۱ میلیون تن سرنوشت نامعلومی دارند. سهم آسیا از تولید زباله‌های الکترونیکی در سال ۲۰۱۶ حدود ۴۱ درصد معادل ۲/۱۸ میلیون تن و به دنبال آن اروپا ۱۲.۳ میلیون تن، آمریکا ۳/۱۱ میلیون تن، آفریقا ۲.۲ میلیون تن و اقیانوسیه ۰.۷ میلیون تن بوده است.

سهم هر ایرانی از تولید زباله های الکترونیک حدود ۶/۷ کیلوگرم است. به عبارتی ساکنان ایران معادل ۵/۱ کیلو بیش از سرانه جهانی زباله تولید می‌کنند.

طرح «بازیافت عناصر گرانبها» از زباله‌های مدرن مانند زباله‌های الکترونیکی به اصطلاح قالکاری نامیده می‌شود. چالش اصلی در این صنعت بازدهی است. روش سوزاندن زباله‌ها و استخراج عناصر از خاکستر آن روشی کم‌ بازده است. روش‌های جدید شامل حل‌کردن زباله‌ها در فلز مذاب در کوره‌های آیزا و سپس الکترولیز محلول در شرایط مختلف است که تا ۸۰% فلزات گرانبها را استخراج می‌کند.

شرکت معنا تلاش دارد در این طرح با استفاده از فناوری ISASMELTING و نیز الکترولیز محلول در شرایط مختلف به بالاترین بازده در استحصال فلزات گرانبها دست یابد.